De garagebedrijven vallen om als kaartenhuizen. Zelfs enkele ‘grote jongens’ redden het niet om overeind te blijven staan. Toch zijn er enkele automerken die het goed doen. Er zijn merken die zelfs een stijging in de verkoopcijfers hebben behaald. Nieuwsgierig als ik ben, wilde ik wel eens uit gaan zoeken hoeveel moeite een dergelijk garagebedrijf doet om een klant te behagen. Ik durf die uitdaging wel aan te gaan en nam de proef op de som. Dus op naar de autodealer!

Op een dinsdagochtend loop ik de showroom binnen van een automerk dat bekend staat als het luxere segment. Hun paradepaardje staat midden in de showroom, omringd door spotlights. De auto trekt enorm de aandacht en uiteraard loop ook ik op deze prachtige bolide af. Eenmaal bij het zwarte exemplaar wordt mijn aandacht afgeleid door de vele vingerafdrukken op de wagen. Niet alleen bij beide deuren, maar ook bij de achterklep. Erg storend in al dat halogene licht en een beetje een afknapper!

Vervolgens loop ik naar het model van mijn interesse: een SUV. Direct komt er een verkoper op mij af, maar nadat ik hem duidelijk gemaakt heb dat ik op mijn gemak wil kijken, laat hij mij met rust. Ik doe heel brutaal de deur open en neem plaats. En natuurlijk probeer ik alle knopjes uit! Ook de achterklep blijft niet gesloten. Vingerafdrukken op de auto’s zijn ze hier toch al gewend!

Als ik met mijn blik de verkoper zoek, snelt deze direct op mij af. Hij stelt zich voor als Niels. Ik vertel Niels dat ik interesse heb in de kleinere SUV en hij start gelijk een programma op de computer op. Onderwijl haalt hij een heerlijk kopje thee voor me. Dat gaat goed! We gaan een lange lijst met opties door, waar ik gretig uit selecteer. Glazen dak? Natuurlijk. Lichtmetalen 18” velgen? Vanzelfsprekend. Full-leather? Wat dacht u zelf? Uiteindelijk komt er een prijs uit rollen van een dikke € 95.000. De beste man komt nog met allerlei stalen op de proppen waaruit gekozen kan worden. Tapijtkleur, kleur en structuur van het leer, enz, enz. Terwijl wij druk in gesprek zijn, komt er een jong broekie in krijtstreep naar ons toe lopen die Niels met zijn naam roepend pardoes in de rede valt. Nog even kijkt de ‘krijtstreep’ naar mij waarbij hij iets van ‘goedemorgen’ mompelt en vraagt vervolgens aan Niels: “Ben je hier bijna klaar?” Ik zie Niels achtereenvolgens wit en daarna rood worden, terwijl hij zegt dat hij nog even bezig is. Waarop de ’krijtstreep’ ongeduldig vraagt hoelang hij denkt nog met mij bezig te zijn. Intussen weet Niels niet meer waar hij kijken moet als hij antwoord dat hij dat echt niet weet. De ‘krijtstreep’ laat hem geïrriteerd weten dat er nóg een klant staat. Mijn mond valt open van verbazing terwijl Niels stotterend zijn excuses aanbiedt. Op mijn vraag wie deze man was, vertelt hij me dat het de zoon van de eigenaar is. Waarna mijn mond niet meer dicht wil …

Bij het naar buiten lopen zie ik de ´krijtstreep´ staan en natuurlijk kon ik het niet laten hem op zijn gedrag aan te spreken. Maar zoals verwacht nam hij een zeer arrogante houding aan en beantwoorde mijn vraag met een wedervraag: “Hoe had ik het dan anders moeten doen?” Tja beste man, als je dát nog niet begrijpt, heb je nog een lange weg te gaan …

Met Niels heb ik een week later een afspraak gemaakt om een proefrit te maken met de SUV. Uiteindelijk is het zo ver. Niels is er helaas niet, die staat op de RAI. Een wat stuggere, doch wel vriendelijke collega helpt mij verder. De SUV staat buiten. Echter, niet glanzend in de zon. De auto is niet schoon. Niet dat de modder op het dak zit. Maar toch. Niet schoon. Ik had hem even door de wasstraat gehaald. Enfin, niet ergeren maar gewoon lekker rijden nu. Pfew, wat een power. Een 3.0 liter diesel. Even trappen en ik zit op de 160. Natuurlijk heb ik ook de wendbaarheid in de binnenstad uitgeprobeerd. Stiekem vind ik dit een heerlijke auto. En dat terwijl ik een SUV altijd maar suf vond. Om te voorkomen dat er een zoektocht naar mij wordt georganiseerd, besluit ik na een uurtje maar terug te keren naar de dealer. Het pand ligt aan een bedrijvige weg en het kost me wat moeite om de inrit op te draaien. Zeker omdat mij de weg versperd wordt door een auto van hetzelfde merk die er uit wil rijden. Ik ben oprecht verbaasd als ik in deze auto een verkoper van ´mijn´ dealer herken. Blijkbaar vindt hij het niet nodig mij even voor te laten gaan, zodat ik de weg vrij kan maken. Nu sta ik geblokkeerd te wachten op hem. En hij moet wachten op al het verkeer wat hij voor moet laten. Erg bijzonder dit. Terwijl ik toch in hun duidelijk herkenbare proefritmodel rij.

Bij het teruggeven van de autosleutels vraagt de verkoper mij of we tot zaken doen kunnen komen. Ik geef aan dit liever te regelen met Niels. Een concrete afspraak is er niet gemaakt. Ik ben benieuwd of er contact met mij opgenomen gaat worden. Vooralsnog ben ik niet onder de indruk van de service van dit luxe automerk. Wordt vervolgd???